பூவின் மரணம்

அவள்  சிரித்தாள்
பூ  மலர்ந்தது
அவன் அழுதான்
பூ வாடியது
பூ பிறந்ததும்
மலர்ந்ததும்
வாடியதும்
அதன் கர்மவினை
அவனும் அநுபவிக்கவேணும்
பழைய கடன் அல்லவா

பூவின்மேல் ஆசை வைக்க கூடாது (பாசம் ok )
நாளை ,இன்று
அதை விதி பறித்தால்
உனக்குத்தான் துக்கம்
பூ பிறந்துமலர்வதை பார்த்து சந்தோஷப்படு
என்றோ/ இன்றோ
வாடும்
அதை மனதுள் வைத்துக்கொண்டு
பூ பிறந்துமலர்வதை பார்த்து சந்தோஷப்படு
——deaths————-
grief at first is selfish
i have lost
i am sorrowing
i am alone
who will look after me
i i i me me me
then comes sympathy
she suffered poor soul/she didnt suffer -thank G
i hope she(her soul)is in Heaven /swarga etc/sivan adi/at peace
then comes gradual gradual  forgetfulness–
a new life -old routines ……without her presence
reconciliation to loneliness /life without her
then comes peace
she came she lived she went
enjoined in her karma with me for some time
ships passed in the night
no awaiting inthe new world for me
seperate lives
best wishes O SOUL
many thanks for the experiences
i had/you had with you/me
———–what i read—————————
you cannot hang onto anything, not even your children.
I stopped asking why me? Why her?
Its  been over 20 years now. 20 years—with all my subsequent life wrapped like a pearl around this lacerating grain of sand.
Whenever I hear of parents whose children have died (or worse, committed suicide) I think of the long, long road ahead of them. I want to rush out and hold their hands, assure them that their darkness will lift, that though their lives have changed irrevocably, they will be able to experience light again, a different light from the one they thought they would live in earlier, but light nonetheless.

`